Oral Diagnoz ve Radyoloji

Oral Diagnoz

Yunancadan gelen Diagnoz kelimesi, objektif ve de subjektif semptomların meydana getirdikleri hastalıkların tanımlanması anlamına gelmektedir.
Oral Diagnoz ise, Hastanın ağız bölgesine ait röntgenlerin incelenmesi ve detaylı bir ağız içi muayenenin yapılmasını takiben yapılan teşhis koyma işlemidir. Bu aşamada ilk amaç, hastanın öncelikli şikayetinin kaynağının tespit edilmesidir. Bunun yanında hastanın mevcut durumu bir bütün olarak ele alınmalı ve de bu sayede sadece mevcut olan değil, ileride sorun yaratması muhtemel olan potansiyel sorunlu bölgeler de belirlenmelidir. Bu sayede sorunların erken teşhisi ve uygulanacak koruyucu ve önleyici tedaviler, ileride oluşacak daha büyük sorunları önleyerek tedaviyi hem daha basit, hem de daha ekonomik hale getirecektir.

Radyoloji

Panaromik Radyografiler

Panaromik radyografiler, ağızdaki mevcut dişlerin tamamını, gömük dişleri, dişleri çevreleyen kemik dokusunu, çene kemiğinin tamamını, ağız gölgesindeki fizyolojik ve patolojik boşlukları ve eklemleri tek seferde ve aynı görüntü içerisinde incelemeye olanak sağlayan bir ağız dışı görüntüleme tekniğidir. Özellikle kontrol amaçlı genel ağız muayenesinde, gömük diş çekimi, rezeksiyon, ufak kistler veya az sayıda implant uygulanması gibi basit cerrahi işlemlerde kullanılır. Tüm dişlerin tek seferde görüntülenmesi, seri periapikal çekimlere oranla hastanın daha az radyasyona maruz kalmasını sağlarken, hekime de genel bir değerlendirme yapabilme şansı tanır.

Periapikal Radyografiler

Panaromik radyografilerde tespit edilen şüpheli durumlar hakkında daha detaylı görüntü alınması amacıyla kullanılan, sadece birbirine komşu birkaç dişin ve bu dişleri çevreleyen kemik dokusunun görüntülenebildiği bir ağı içi görüntüleme tekniğidir. Detay olarak panaromik radyografilere oranla daha üstündür.